Over impact, doorzettingsvermogen en kansen
In Kempenhaeghe zien we veel verschillende patiënten: kinderen en volwassenen in alle leeftijden, met of zonder lichamelijke handicaps, met of zonder verstandelijke beperkingen. Eén ding hebben ze gemeen. Hun problematiek is complex, vaak moeilijk behandelbaar en altijd met een grote impact op hun leven.
In Kempenhaeghe zetten we elke dag opnieuw een stap extra om de zorgvragen van deze mensen uiteen te rafelen en een aanknopingspunt voor een oplossing te vinden. Dat vraagt om doorzettingsvermogen; van ons maar nog veel meer van de patiënten zelf. Samen gaan we voor kansen, voor wat wél kan. Van een aantal patiënten mochten we hun verhaal optekenen. Om hùn perspectief te laten zien en het perspectief dat Kempenhaeghe hen biedt. Daarvoor bedanken we hen zeer.
"Mannen onder elkaar"
Tim en zijn persoonlijk begeleider Giel
Tim (30) woont al vele jaren bij Kempenhaeghe. Sinds drie jaar heeft hij er zijn eigen appartement aan de Spechtenlaan. Samen met vier medebewoners deelt hij de huiskamer, de dagelijkse zorg wordt geleverd door een vast team woonbegeleiders. Van dat team is Giel, zijn persoonlijk begeleider, het meest direct betrokken.
"Balans vinden tussen zelfonderschatting en overschatting"
Toen Roland bijna 30 was, koos hij na lang aarzelen voor begeleid wonen bij het Centrum voor Epilepsiewoonzorg van Kempenhaeghe. Een beslissing waar hij nooit spijt van heeft gehad. Vrijwel dagelijks reist hij voor zijn werkzaamheden vanuit zijn woonplaats Asten naar Budel en Sterksel. In Sterksel assisteert hij onder andere de wijkcoach van Kloostervelden.
Roland is een intelligent en zelfstandig persoon. Zijn geheugen laat hem soms lelijk in de steek, maar Roland kan zich perfect uitdrukken. Het is dan ook niet toevallig dat hij vaak gevraagd wordt om als ervaringsdeskundige te spreken op bijeenkomsten. Bijvoorbeeld over epilepsie, of andere thema’s die te maken hebben met zijn ervaringen binnen de zorg. Roland volgde daarvoor een speciale opleiding.
"Je staat er niet alleen voor"
Van Zuid-Holland naar Zuidoost-Brabant verhuizen met twee jonge kinderen, geen gemakkelijke stap. Toch is dat wat Yvonne en haar gezin deden in 2012. Niet voor hun werk, maar voor dochter Chimène. Want, zo zegt Yvonne, "je wilt gewoon het beste voor je kind".
Chimène (15) heeft het syndroom van Dravet, een zeer complex epilepsiesyndroom. De ziekte openbaart zich in het eerste levensjaar. Bij Chimène was dat toen ze zeven maanden oud was.
Van de prognose word je niet vrolijk: stilstand of achteruitgang in de ontwikkeling. Door zuurstoftekort tijdens de aanvallen heeft Chimène hersenschade opgelopen, waardoor ze verstandelijk beperkt is. Ook is inmiddels duidelijk dat ze autisme heeft.