Chris: 'Voor mij een droom die uitkomt'
Met haar 29 jaar is Chris nauwelijks ouder dan sommige bewoners waar ze mee werkt. Confronterend, zou je zeggen, maar zo ervaart Chris het absoluut niet.
“Vroeger wilde ik de ouderenzorg in, maar dat veranderde toen ik tijdens een stageperiode kennismaakte met de gehandicaptenzorg. In het begin vond ik het spannend, maar al gauw wist ik dat mijn toekomst hier lag.” Bij haar afstuderen als verpleegkundige waren er geen passende vacatures. Daarom ging Chris in eerste instantie toch in de ouderenzorg aan de slag. Tot er bij Kempenhaeghe een vacature werd gesteld voor woonbegeleiders V&V. Chris solliciteerde, werd aangenomen en werkt inmiddels drie jaar in haar ‘droombaan’.
Nieuw begin
“Toen ik hier begon, waren de bewoners net verhuisd. Alles was nieuw: het gebouw, de groep, het team. Als nieuwe medewerker viel ik daar middenin. Nadeel was dat ik weinig houvast had voor het uitoefenen van mijn functie, maar het gaf ook heel veel ruimte voor eigen invulling.”
Chris werkt op een groep met een laag ontwikkelingsniveau, variërend in leeftijd van 26 tot 50 jaar. “Sommige bewoners maken makkelijker contact dan andere. Je moet elkaar echt leren kennen. Maar naarmate je hier langer werkt, ontwikkel je die band steeds verder. Als je dan van die ene bewoner, die zich niet zo makkelijk uit, tóch een reactie krijgt, is dat echt heel gaaf.”
Samenwerking
Niet alleen de bewoners maken dat Chris zich inmiddels helemaal op haar plek voelt bij Kempenhaeghe. Ook haar collega’s én de inhoud van het werk dragen hier aan bij.
“Ons team bestaat uit mensen van verschillende leeftijden. Van hele ervaren collega’s tot mensen die nog in opleiding zijn, ieder met z’n eigen achtergrond en opvattingen. We werken allemaal wisselende diensten dus ‘het team’ ziet er elke dag anders uit. Als collega’s overleggen we met elkaar hoe we een bepaalde situatie aanpakken of hoe we de dag gaan indelen. Die samenwerking is voor mij heel belangrijk.”
Interessant
Uniek bij Kempenhaeghe is dat er een groot beroep wordt gedaan op je kwaliteiten als verpleegkundige. Dat maakt het werk voor Chris extra uitdagend. “Door de epilepsie zijn bewoners elke dag anders. Ik vind het heel interessant om uit te zoeken wat er speelt en wat we eraan kunnen doen. Als woonbegeleiders zijn we nauw betrokken bij zaken als medicatie en noodrichtlijnen. Bij andere instellingen komen dit soort verpleegtechnische handelingen veel minder voor.”
Aandacht
Chris doet haar werk met zichtbaar plezier. Wat voor haar de mooiste momenten zijn? “Dat zijn dagen waarop het team in vaste bezetting aanwezig is, zodat er ruimte is voor iets extra’s. Soms houd ik dan, in overleg met collega’s en dagbesteding, één bewoner thuis voor wat 1-op-1 aandacht. Ik doe hem of haar dan bijvoorbeeld uitgebreid in bad, compleet met sfeerlichtjes, achtergrondmuziekje en een lekker geurtje. Bewoners vinden dat heerlijk. Als ik zie hoe ze volledig ontspannen zijn, geniet ik daar zelf ook echt van.”