Altijd een stapje meer voor de patiënt
In Kempenhaeghe kijken we vanuit meerdere perspectieven naar onze patiënten. Dat doen we met alle kennis en alle aandacht die we in huis hebben. Betrokkenheid en bevlogenheid. Van dokters en andere zorgverleners tot collega’s in schoonmaak en onderhoud.
Met z’n allen zetten we elke dag weer net dat stapje extra om te verbeteren en te vernieuwen. Zo helpen we samen onze patiënten en elkaar verder. Hoe dat eruit ziet? Onze medewerkers vertellen er graag over in vlogs en onderstaande verhalen.
Louis: “Ruimte om te ontplooien.”
Louis Wagner begon in 2003 als neuroloog/klinisch neurofysioloog in de Hans Berger Kliniek in Oosterhout. Sinds de fusie met Kempenhaeghe in 2006 verdeelt hij zijn tijd tussen Oosterhout en Heeze.
Hij is gespecialiseerd in Deep Brain Stimulation (DBS) en Nervus Vagus Stimulatie bij epilepsie. Ook is hij programmaleider epilepsiechirurgie binnen het Academisch Centrum Epileptologie Kempenhaeghe. Louis beschouwt zijn werk als zijn hobby.
'Voor mij een droom die uitkomt'
Met haar 25 jaar is Chris nauwelijks ouder dan sommige bewoners waar ze mee werkt. Confronterend, zou je zeggen, maar zo ervaart Chris het absoluut niet.
“Vroeger wilde ik de ouderenzorg in, maar dat veranderde toen ik tijdens een stageperiode kennismaakte met de gehandicaptenzorg. In het begin vond ik het spannend, maar al gauw wist ik dat mijn toekomst hier lag.” Bij haar afstuderen als verpleegkundige waren er geen passende vacatures. Daarom ging Chris in eerste instantie toch in de ouderenzorg aan de slag. Tot er bij Kempenhaeghe een vacature werd gesteld voor woonbegeleiders V&V. Chris solliciteerde, werd aangenomen en werkt inmiddels drie jaar in haar ‘droombaan’.
'Op een andere manier invulling geven aan mijn deskundigheid'
Henry Meeuws (51) werkt sinds 1995 bij Kempenhaeghe; 23 jaar als woonbegeleider en sinds 2017 als coördinator V&V op de Epilepsie Monitoring Unit (EMU), waar epilepsiepatiënten voor korte of langere tijd worden opgenomen om hun aanvallen te kunnen registreren.
Tijdens mijn opleiding HBO-V liep ik stage bij Kempenhaeghe. Qua sfeer en werkwijze sprong deze organisatie er toen voor mij echt uit. Na mijn afstuderen kwam ik hier in dienst en sindsdien heb ik nooit meer een andere werkgever gehad.
'Met je hele aandacht bij die patient zijn'
Marlies Dolmans werkt als coordinerend laborant op de afdeling Klinische Neurofysiologie (KNF). Hier worden dagelijks EEG's gemaakt en geanalyseerd bij patienten met uiteenlopende vormen van epilepsie. Doel is om te achterhalen wat er in iemands brein gebeurt, zodat de behandeling daar zo goed mogelijk op kan worden afgestemd.
“Onze patiëntenpopulatie is heel divers”, legt Marlies uit. “Het varieert van volwassenen tot kinderen en van normaal begaafden tot mensen met een verstandelijke beperking.” Diezelfde variatie ziet ze ook terug in de EEG’s die ze afneemt. Maar het grootste verschil tussen Kempenhaeghe en een ‘gewoon’ ziekenhuis is volgens Marlies de manier waarop er gewerkt wordt.
'Ontwikkelen met enthousiasme'
Lenny Noordman is lid van de vakgroep Activiteitenbegeleiding en werkt als coordinerend activiteitenbegeleidster binnen het Centrum voor Epilepsiewoonzorg. Vanuit die functie is ze betrokken bij diverse kwaliteitsprojecten. Zo combineert ze haar passie voor het vak met een grote drive om collega's te inspireren.
“Wat ik heel fijn vind”, vertelt Lenny, “is dat Kempenhaeghe medewerkers stimuleert om zich te blijven ontwikkelen. Je kunt deelnemen aan allerlei cursussen en er zijn veel mogelijkheden om door te groeien. Mede daardoor heb ik het hier nog altijd erg naar mijn zin.”
'Kleine stappen, grote waarde'
Al meer dan 36 jaar fietst fysiotherapeut Ad dagelijks met plezier naar Kempenhaeghe. De vraag is dus niet of hij er leuk werk heeft, maar waarom.
“In 1981 studeerde ik af met het idee dat ik echt iemand was voor de eerste lijn”, vertelt Ad. “Een gewone fysiotherapiepraktijk dus. Maar al snel merkte ik dat ik daar niet gelukkig van werd.” Vanwege goede herinneringen aan zijn stageperiode ging Ad op zoek naar een functie in een ziekenhuis. En zo kwam hij in Kempenhaeghe terecht.